Śnieżyca wiosenna, swoim pięknem i lekkością, mogłaby czarować bez końca. Wpisując się w rytm natury, gdzie z każdym rokiem, cieplejsze zimy, zaczyna swe kwitnienie już w połowie lutego. Dawniej, zdobiła dopiero od marca. Bezapelacyjnie, symbol przedwiośnia i zapowiedź, że zima w odwrocie.
Spring snowflake.eng
Roślina cebulowa, na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, wpisana na listę NT (gatunków bliskich zagrożenia). Jest więc najwyższy czas, pokłonić się Matce Naturze i poprzez zaproszenie do swoich ogrodów śnieżycy, pomóc przetrwać gatunkowi. Odmiany hodowlane, ich
uprawa, wydaje się to być naturalnym przedłużeniem dziedzictwa tej rośliny.
Okres wegetacyjny śnieżycy, trwa wówczas, gdy większość plantów przechodzi etap spoczynku. Pośród lancetowatych, jasnozielonych liści, wyrastają łodygi, których zwieńczeniem są dzwonkowate białe kwietne ozdoby. Charakterystyczne żółtozielone plamki na płatkach, na pewno nie pozwolą nam pomylić tej wiosennej piękności ze śnieżyczką przebiśniegiem. Śnieżyca wiosenna dorasta pomiędzy 25, a 35 centymetrami wysokości.
Mamy do czynienia z wysoce mrozoodporną rośliną, ale to nie znaczy, że w innych aspektach rozwoju, należy pozostawić ją samą sobie. Bardzo istotne jest, w jakiej ziemi posadzimy cebulki. Podstawowa zasada, stała umiarkowana wilgotność. Na suchym, zbitym podłożu, cebulki nie przetrwają, nie wytworzą cebul przybyszowych. Gleba przepuszczalna, próchniczna, czy średnio żyzna.
W związku z tym, że drzewa liściaste, większość krzewów liściastych, w zimie bez liści, nie stanowi żadnych ograniczeń, jeśli chodzi o dostęp słońca do dolnych partii roślinności, tam właśnie jest dla śnieżycy najbezpieczniej. Latem, gdy cebule przechodzą w stan spoczynku, nie grożą im ciągłe silne operacje słoneczne. Sadzimy późnym latem, wczesną jesienią, cebula co 15 centymetrów, na głębokość około 8 do 10 centymetrów; nie za blisko innych roślin, bo przecież woda i związki organiczne lepiej mieć dla siebie, a nie dzielić się z wiecznie głodnymi korzeniami pozostałych z najbliższego otoczenia.
Po kwitnieniu odbywa się samoistny wysiew, dochodzi rozwój cebul przybyszowych, więc przez dwa, trzy sezony nie musimy wykopywać tego gatunku śnieżycy. Potem, będzie zauważalne zubożenie kwiatostanu. Drobniejsze, mniej - więc zdecydowanie potrzeba naszej reakcji. Po przekwitnięciu, przycięciu usychających kwiatostanów, po kilku tygodniach, pod koniec kwietnia z początkiem maja, wykopujemy cebule. Oddzielamy przybyszowe od matecznej; przebieramy, eliminujemy przesuszone, chore. Do nasadzenia wybieramy nowe miejsce, albo to, które było wcześniej. Logiczne, spulchniamy, przekopujemy z kompostem, albo z torfem - trzeba wzbogacić. Dobrym rozwiązaniem jest także przemieszanie z zakupioną mieszanką, bogatą we wszytko to, co rośliny cebulowe potrafią docenić i wykorzystać w bogatym kwitnieniu kolejnego sezonu.
Na lato części nadziemne obumierają, jednak pamiętajmy, to co pod ziemią w czasie długotrwałej suszy, potrzebuje nasze pomocy. Podlewajmy więc, nie dopuśćmy do zasuszenia cebul.
Z roku na rok, coraz mniej śniegu, zapraszając do siebie tę roślinę, mamy szansę mieć w swoim otoczeniu piękną wiosenną śnieżycę.
Spring snowflake.eng
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
Roślina cebulowa, na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, wpisana na listę NT (gatunków bliskich zagrożenia). Jest więc najwyższy czas, pokłonić się Matce Naturze i poprzez zaproszenie do swoich ogrodów śnieżycy, pomóc przetrwać gatunkowi. Odmiany hodowlane, ich
uprawa, wydaje się to być naturalnym przedłużeniem dziedzictwa tej rośliny.
Okres wegetacyjny śnieżycy, trwa wówczas, gdy większość plantów przechodzi etap spoczynku. Pośród lancetowatych, jasnozielonych liści, wyrastają łodygi, których zwieńczeniem są dzwonkowate białe kwietne ozdoby. Charakterystyczne żółtozielone plamki na płatkach, na pewno nie pozwolą nam pomylić tej wiosennej piękności ze śnieżyczką przebiśniegiem. Śnieżyca wiosenna dorasta pomiędzy 25, a 35 centymetrami wysokości.
Mamy do czynienia z wysoce mrozoodporną rośliną, ale to nie znaczy, że w innych aspektach rozwoju, należy pozostawić ją samą sobie. Bardzo istotne jest, w jakiej ziemi posadzimy cebulki. Podstawowa zasada, stała umiarkowana wilgotność. Na suchym, zbitym podłożu, cebulki nie przetrwają, nie wytworzą cebul przybyszowych. Gleba przepuszczalna, próchniczna, czy średnio żyzna.
W związku z tym, że drzewa liściaste, większość krzewów liściastych, w zimie bez liści, nie stanowi żadnych ograniczeń, jeśli chodzi o dostęp słońca do dolnych partii roślinności, tam właśnie jest dla śnieżycy najbezpieczniej. Latem, gdy cebule przechodzą w stan spoczynku, nie grożą im ciągłe silne operacje słoneczne. Sadzimy późnym latem, wczesną jesienią, cebula co 15 centymetrów, na głębokość około 8 do 10 centymetrów; nie za blisko innych roślin, bo przecież woda i związki organiczne lepiej mieć dla siebie, a nie dzielić się z wiecznie głodnymi korzeniami pozostałych z najbliższego otoczenia.
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
Po kwitnieniu odbywa się samoistny wysiew, dochodzi rozwój cebul przybyszowych, więc przez dwa, trzy sezony nie musimy wykopywać tego gatunku śnieżycy. Potem, będzie zauważalne zubożenie kwiatostanu. Drobniejsze, mniej - więc zdecydowanie potrzeba naszej reakcji. Po przekwitnięciu, przycięciu usychających kwiatostanów, po kilku tygodniach, pod koniec kwietnia z początkiem maja, wykopujemy cebule. Oddzielamy przybyszowe od matecznej; przebieramy, eliminujemy przesuszone, chore. Do nasadzenia wybieramy nowe miejsce, albo to, które było wcześniej. Logiczne, spulchniamy, przekopujemy z kompostem, albo z torfem - trzeba wzbogacić. Dobrym rozwiązaniem jest także przemieszanie z zakupioną mieszanką, bogatą we wszytko to, co rośliny cebulowe potrafią docenić i wykorzystać w bogatym kwitnieniu kolejnego sezonu.
Na lato części nadziemne obumierają, jednak pamiętajmy, to co pod ziemią w czasie długotrwałej suszy, potrzebuje nasze pomocy. Podlewajmy więc, nie dopuśćmy do zasuszenia cebul.
Z roku na rok, coraz mniej śniegu, zapraszając do siebie tę roślinę, mamy szansę mieć w swoim otoczeniu piękną wiosenną śnieżycę.
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
 |
| Leucojum vernum - Śnieżyca wiosenna - Lenteklokje |
 |
|
Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Leucojum_vernum
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Anie%C5%BCyca_wiosenna
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lenteklokje
http://vip-colors.blogspot.nl/2016/10/galanthus-nivalis-sniezyczka.html
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Leucojum_vernum
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Anie%C5%BCyca_wiosenna
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lenteklokje
http://vip-colors.blogspot.nl/2016/10/galanthus-nivalis-sniezyczka.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz