Nagółka jarzębolistna, to jeden z gatunków bogatej rodziny paprotkowatych. Naturalnie rośnie jako epifit w południowo-wschodniej części kontynentu azjatyckiego. Ze względu na niedostosowanie do temperatur minusowych, w naszej strefie klimatycznej, prowadzona w uprawie pojemnikowej.
Dzięki bardzo dekoracyjnym, sercowatym, ciemnozielonym liściom i ciemnym łodygom, ma sporą szansę trafić pod dachy nie tylko kolekcjonerów paproci.
Pielęgnacja tej rośliny, nie będzie należała do szczególnie trudnych, pod warunkiem, że od już samego początku, będziemy wiedzieli jak się nią zajmować. Wówczas, stanie się wieloletnią,
bardzo dekoracyjną ozdobą naszej mieszkalnej, bądź biurowej przestrzeni.
Na macierzystych terenach, 'chwyta' światło spomiędzy wyższych roślinnych pięter, w jej otoczeniu panuje wysoka wilgotność, a jako epifit, 'nie ma pojęcia', czym jest nieprzepuszczalne, suche podłoże.
Tak więc, zapraszając nagółkę jarzębolistną, najpierw sprawdźmy jak się ma sprawa z jej bryłą korzeniową. Jeśli jest zbyt zbita, delikatnie od spodu rozruszajmy ją palcami i przesadźmy do nowej, tylko numer większej doniczki. Najlepiej zabieg przesadzania wykonywać wiosną, każdego roku. Gdy będziemy robili to jesienią, musimy się liczyć, że plant wyłysieje przez zimę z kilku liści.
Na spód pojemnika (z odpływem), wsypujemy trzy, cztery centymetry żwirku (warstwa drenażu). Następnie ziemię ogrodową, którą przemieszamy wcześniej z organicznym kompostem (najmniej wyszukana opcja). Podłoże próchniczne, średnio żyzne, więc jeśli jest sposobność, dokonajmy zakupu gotowej mieszanki dla paproci w sklepie ogrodniczym; albo też ziemię kompostową przemieszajmy z niewielką ilością humusu. Odczyn pH o niewielkim zakwaszeniu.
Ekspozycja w miejscu osłoniętym od bezpośrednio padających promieni słonecznych (wykluczona wystawa południowa). Lekki półcień, 'jasny cień'.
Dimorficzne liście, gdzie te sterylne, sercowate, są grubsze, skórzaste i lekko woskowate. Nie znaczy to jednak, że zniosą dobrze silne operacje słoneczne. Jeśli zapewnimy temu gatunkowi nagółki, przefiltrowane światło dzienne, każdej wiosny, na spodzie ciemnozielonych liści, możemy się spodziewać zarodników.
Wysiew zarodników, gdzie sterylne pojemniki i najlepiej, zakupione w sklepie ogrodniczym specjalne podłoże do sadzenia paproci. Po wysianiu, na kilka dni szczenie zamykamy pojemnik przezroczystą pokrywą i odstawiamy w miejsce, gdzie panuje 'jasny cień'. Po kilkunastu dniach, bardzo duże prawdopodobieństwo, że wejdziemy w posiadanie, nowych, młodych egzemplarzy nagółki jarzębolistnej.
Podlewanie paprotki - tyle ile mitów, tyle i prawd. Najbardziej pożądana, wysoka wilgotność powietrza. Czyli bliskość działających kaloryferów, wykluczona. Korzystnie wpłynie ustawienie doniczki na podstawku wypełnionym kamieniami, gdzie do połowy zanurzone są w wodzie. Nawilżacze rozstawione w bliskości, bliskość akwarium; wszystko to znacząco wpłynie na zdrową kondycję rośliny. Jeśli decydujemy się na zraszanie, to tylko w wypadku, gdy dysponujemy rozpylaczem z bardzo drobnymi oczkami; to ma być mgiełka, anie wielkie krople opadające na dekoracyjne liście.
Woda do podlewania, korzystnie, gdy woda miękka, deszczówka; zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Bez zalewania korzeni, ale przy stałej umiarkowanej wilgotności podłoża. Zaraz, gdy wyschną plamy na powierzchni podłoża, dostarczamy niewielką, świeżą dostawę płynu (sprawdźmy palcem). Po jakimś czasie poznamy naturę naszej paprotkowatej Pięknotki i będziemy dokładnie wiedzieli, w jakim czasie i w jakiej ilości dostarczać jej życiodajny płyn. Dopuszczenie do przesuszenia bryły korzeniowej (nieregularne podlewanie ,ze zbyt suchym powietrzem w otoczeniu), to skazanie rośliny na pewny niebyt.
Przy corocznym przesadzaniu w nowe, niewyjałowione podłoże, nie musimy nawozić. Jeśli jednak, mamy życzenie 'dokarmiać' nagółkę, róbmy to raz w miesiącu, nawozem mineralnym w płynie stworzonym specjalnie dla potrzeb rodziny paprotkowatych (według wskazań na etykiecie).
Temperatura otoczenia tej rośliny, nie powinna spadać poniżej 15°C, górna granica, to nawet ponad 25°C, oczywiście w sprzyjającym zacienionym miejscu i przy odpowiednim poziomie wilgotności otoczenia.
Przy odpowiednich warunkach otoczenia i pielęgnacyjnych, nagółka jarzębolistna, jako dorosły egzemplarz, może nie osiągnie imponujących rozmiarów (dorasta od 20 do 25 centymetrów wysokości), ale na pewno będzie oryginalną żywą ozdobą, nie tylko dla kolekcjonerów, ale i dla każdego sympatyka świata roślin. A przy tym wszystkim, pełniąc funkcję naturalnego filtra, bardzo dobrze przysłuży się do oczyszczania powietrza w naszym najbliższym otoczeniu.
Dzięki bardzo dekoracyjnym, sercowatym, ciemnozielonym liściom i ciemnym łodygom, ma sporą szansę trafić pod dachy nie tylko kolekcjonerów paproci.
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
Pielęgnacja tej rośliny, nie będzie należała do szczególnie trudnych, pod warunkiem, że od już samego początku, będziemy wiedzieli jak się nią zajmować. Wówczas, stanie się wieloletnią,
bardzo dekoracyjną ozdobą naszej mieszkalnej, bądź biurowej przestrzeni.
Na macierzystych terenach, 'chwyta' światło spomiędzy wyższych roślinnych pięter, w jej otoczeniu panuje wysoka wilgotność, a jako epifit, 'nie ma pojęcia', czym jest nieprzepuszczalne, suche podłoże.
Tak więc, zapraszając nagółkę jarzębolistną, najpierw sprawdźmy jak się ma sprawa z jej bryłą korzeniową. Jeśli jest zbyt zbita, delikatnie od spodu rozruszajmy ją palcami i przesadźmy do nowej, tylko numer większej doniczki. Najlepiej zabieg przesadzania wykonywać wiosną, każdego roku. Gdy będziemy robili to jesienią, musimy się liczyć, że plant wyłysieje przez zimę z kilku liści.
Na spód pojemnika (z odpływem), wsypujemy trzy, cztery centymetry żwirku (warstwa drenażu). Następnie ziemię ogrodową, którą przemieszamy wcześniej z organicznym kompostem (najmniej wyszukana opcja). Podłoże próchniczne, średnio żyzne, więc jeśli jest sposobność, dokonajmy zakupu gotowej mieszanki dla paproci w sklepie ogrodniczym; albo też ziemię kompostową przemieszajmy z niewielką ilością humusu. Odczyn pH o niewielkim zakwaszeniu.
Ekspozycja w miejscu osłoniętym od bezpośrednio padających promieni słonecznych (wykluczona wystawa południowa). Lekki półcień, 'jasny cień'.
Dimorficzne liście, gdzie te sterylne, sercowate, są grubsze, skórzaste i lekko woskowate. Nie znaczy to jednak, że zniosą dobrze silne operacje słoneczne. Jeśli zapewnimy temu gatunkowi nagółki, przefiltrowane światło dzienne, każdej wiosny, na spodzie ciemnozielonych liści, możemy się spodziewać zarodników.
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
Wysiew zarodników, gdzie sterylne pojemniki i najlepiej, zakupione w sklepie ogrodniczym specjalne podłoże do sadzenia paproci. Po wysianiu, na kilka dni szczenie zamykamy pojemnik przezroczystą pokrywą i odstawiamy w miejsce, gdzie panuje 'jasny cień'. Po kilkunastu dniach, bardzo duże prawdopodobieństwo, że wejdziemy w posiadanie, nowych, młodych egzemplarzy nagółki jarzębolistnej.
Podlewanie paprotki - tyle ile mitów, tyle i prawd. Najbardziej pożądana, wysoka wilgotność powietrza. Czyli bliskość działających kaloryferów, wykluczona. Korzystnie wpłynie ustawienie doniczki na podstawku wypełnionym kamieniami, gdzie do połowy zanurzone są w wodzie. Nawilżacze rozstawione w bliskości, bliskość akwarium; wszystko to znacząco wpłynie na zdrową kondycję rośliny. Jeśli decydujemy się na zraszanie, to tylko w wypadku, gdy dysponujemy rozpylaczem z bardzo drobnymi oczkami; to ma być mgiełka, anie wielkie krople opadające na dekoracyjne liście.
Woda do podlewania, korzystnie, gdy woda miękka, deszczówka; zawsze w temperaturze zbliżonej do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Bez zalewania korzeni, ale przy stałej umiarkowanej wilgotności podłoża. Zaraz, gdy wyschną plamy na powierzchni podłoża, dostarczamy niewielką, świeżą dostawę płynu (sprawdźmy palcem). Po jakimś czasie poznamy naturę naszej paprotkowatej Pięknotki i będziemy dokładnie wiedzieli, w jakim czasie i w jakiej ilości dostarczać jej życiodajny płyn. Dopuszczenie do przesuszenia bryły korzeniowej (nieregularne podlewanie ,ze zbyt suchym powietrzem w otoczeniu), to skazanie rośliny na pewny niebyt.
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
Przy corocznym przesadzaniu w nowe, niewyjałowione podłoże, nie musimy nawozić. Jeśli jednak, mamy życzenie 'dokarmiać' nagółkę, róbmy to raz w miesiącu, nawozem mineralnym w płynie stworzonym specjalnie dla potrzeb rodziny paprotkowatych (według wskazań na etykiecie).
Temperatura otoczenia tej rośliny, nie powinna spadać poniżej 15°C, górna granica, to nawet ponad 25°C, oczywiście w sprzyjającym zacienionym miejscu i przy odpowiednim poziomie wilgotności otoczenia.
Przy odpowiednich warunkach otoczenia i pielęgnacyjnych, nagółka jarzębolistna, jako dorosły egzemplarz, może nie osiągnie imponujących rozmiarów (dorasta od 20 do 25 centymetrów wysokości), ale na pewno będzie oryginalną żywą ozdobą, nie tylko dla kolekcjonerów, ale i dla każdego sympatyka świata roślin. A przy tym wszystkim, pełniąc funkcję naturalnego filtra, bardzo dobrze przysłuży się do oczyszczania powietrza w naszym najbliższym otoczeniu.
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
 |
| Hemionitis arifolia - Nagółka jarzębolistna - Hartvaren |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz