                                                  Parzeplin brazylijski, powszechnie nazywany gunnerą olbrzymią, jest jednym z największych liściowatych roślin. Najczęściej spotykamy go w konkretnych rozmiarów kępach, których wysokość to około dwóch metrów ( w sprzyjających warunkach nawet 3.5), a szerokość pomiędzy 2.5,a 3 metrami.
                                                 Rodzimym miejscem pochodzenia są podmokłe tereny południowych granic Brazylii oraz Kolumbii.
                                            Brazilian giant-rhubarb.eng

Gunneraceae - Parzeplinowate - Gunneraceae.nl
Gunnera manicata - Parzeplin brazylijski -Mammoetblad

Na sztywnych, ciernistych czerwonawo-zielonych łodygach, które wzrastają nawet do dwóch metrów, znajdują się ogromne ząbkowane liście. W trakcie osiągania dojrzałych rozmiarów, mamucie liście skłaniają się delikatnie ku dołowi. Wczesnym latem w koronie tych olbrzymów zaczynają rozwijać się czerwono-zielone ubarwione kwiaty. Są one ,najczęściej, słabo zauważalne, ponieważ masywne liście skrywają dla siebie ich urodę.
Na miejsce przekwitniętych kwiatostanów pojawiają się mięsiste owoce.
Bezdyskusyjnie, główną ozdobą tej rośliny, są jej liście. Rozwijają się one pod koniec wiosny. Wyraźnie unerwione, najpierw soczystej zieleni, latem ciemnieją, przybierając butelkowy kolor. Z początkiem jesieni zaczynają się przebarwiać, płowieć.Przed nadejściem przymrozków powinniśmy usunąć wszystkie tracące witalność liście. Plant ten charakteryzuje się średnią mrozoodpornością, strefa USDA 7a: do -17,7 ° C. Ostatnie zimy nie obdarowują rośliny śnieżą pierzynką, więc te są bardziej narażone na przemarznięcie. Warto więc gunnerę manicatę zabezpieczyć, wierzchnią warstwę podłoża obłożyć dodatkową warstwą ziemi ( 10 - 15 centymetrowy kopczyk). Niektórzy obierają taktykę przezimowania korzeni. Wykopują przed przymrozkami i przenoszą w chłodne, ciemne miejsce, aby z początkiem wiosny wsadzić je na powrót do ziemi.
Jeśli jednak zastosujemy się do podstawowych zasad pielęgnacji, dodatkowe pracy związane z wykopywaniem i ponownym sadzeniem nie będą potrzebne.

Gunnera manicata - Parzeplin brazylijski -Mammoetblad

Parzeplin brazylijski lubi być posadzony w żyznym, przepuszczalnym podłożu, o stałej średniej wilgotności. Temat zadbania o odpowiednią wilgotność, to najprościej sadzenie przy brzegu zbiorników wodnych. W bezśnieżne zimy, gdy nie ma mrozu w słoneczne dni, nie zapominamy o podlewaniu. Dodatkowa ilość wody w czasie suszy, po prostu wskazana. Gunnera, nie jest kłopotliwa w uprawie, jeśli właśnie przede wszystkim, zabezpieczymy ją pod względem stabilnego dostępu do odpowiedniej ilości nawodnienia.
Odczyn gleby, łagodnie kwasowy (6.1-6.5 pH). Miejsce słoneczne lub w półcieniu. Wystrzegajmy się wystawy, która jest bezpośrednio wystawiona na słońce w najintensywniejszym czasie jego pracy. Brązowiejące, płowiejące liście już z początkiem lata, to słaba ogrodowa ozdoba. Postarajmy się więc wybrać jak najbardziej optymalne miejsce. Osłonięcie od wiatrów poprzez otulinę wyższych roślin, na przykład, iglaków, to również bardzo pożądane działanie w związku ze zdrowym rozwojem rośliny.

Gunnera manicata - Parzeplin brazylijski -Mammoetblad

Mając na uwadze, że mamucie liście lubią zasobną, bogatą w związki organiczne i minerały ziemię, dwu-, trzykrotnie w czasie sezonu wegetatywnego podsypmy je granulatem. Zmieszajmy go z ziemią i podlejmy roślinę - w ten sposób substancje odżywcze będą docierały do tej byliny stopniowo. Apetyt za to na liście mają ślimaki, warto więc przygotować różnego rodzaju 'odstraszacze' i specjalne środki. Wszystko po to,aby nie dopuścić do inwazji tych, wolno działających szkodników.