poniedziałek, 12 marca 2018

Drosera - Rosiczka - Zonnedauw


 Drosera binata multifida - Rosiczka dwudzielna


                                           Rosiczka, roślina niewymagająca w uprawie, za to z dość sporym apetytem. Tak właśnie, mamy do czynienia z kolejnym roślinnym smakoszem. Zilustrowane gatunki, pochodzą z terenów Południowej Afryki. Czyli, nie mają nic wspólnego z pojęciem mrozoodporności.  Ciepło, obfite podlewanie przez cały rok i przepuszczalne podłoże - to zupełnie niewiele, aby cieszyć się tymi oryginałami w naszych domowych, czy biurowych przestrzeniach prowadząc je w uprawie pojemnikowej.




                                           Sundews.eng
Drosera - Rosiczka - Zonnedauw



                                Dorosły egzemplarz rosiczki przylądkowej rozrasta się w listną rozetę na wysokość 15 centymetrów i szerokość do 20 centymetrów. Podłużna blaszka liściowa pokryta jest charakterystycznymi dla tego rodzaju gruczołami. Kwiaty rozwijają na na górnej części pędu latem. Pęd wyrasta z centralnej części listnej rozety. W zależności od odmiany, możemy podziwiać białe,
jasno różowe, wpadające w czerwień kwiaty. Kwitnienie na przełomie sierpnia i września, najczęściej. Pojedynczy kwiat posiada pięć płatków korony. Na miejscu przekwitających kwiatostanów, tworzą się trójklapowe torebki, bogate w brązowe, drobne nasiona.  Warto usuwać przekwitający kwiatostan, tnąc na wysokości rozety pęd, ponieważ jego już dla nas ,niedekoracyjne, dalsze funkcje rozwojowe, spowolnią rozwój młodych listków (poprzez skradanie zasobnej części związków odżywczych).


                               Czemu zawdzięcza rosiczka swoją popularność? Wiadoma sprawa, jak na roślinny świat, posiada specyficzny jadłospis, co czyni z niej pewnego rodzaju ciekawostkę, osobliwość. Muszki, komary, niesympatyczne komarzyce, ot przysmaki dla naszej roślinki. Jak widać, można połączyć walory dekoracyjne ze smakowymi i wszyscy zadowoleni (raczej, nie jesteśmy sojusznikami komarów).


Drosera - Rosiczka - Zonnedauw
Drosera Capensis - Rosiczka  przylądkowa


                            Podłoże przepuszczalne. Ziemia przemieszana ze żwirkiem (keramzytem, kamykami). Pojemnik z odpływem, dostosowany do wielkości bryły korzeniowej (przesadzanie średnio co dwa sezony wiosną). Tolerancyjna temperatura otoczenia 16°C do 27°C.  Umiarkowana, stała wilgotność podłoża. Ta roślinka lubi, gdy ma morko, ale nie aż tak,aby pływała. Warto co półtora, dwa miesiące poprowadzić ją tak,aby miała mocno przesuszoną wierzchnią warstwę podłoża - taka motywacja do ciągłego rozwoju. Nigdy jednak nie przetrzymujemy jej zbyt długo, tak,aby doprowadzić do przesuszenia bryły korzeniowej.
'Spłakana' rosiczka, to nie tylko informacja, że lepić się mają do czego 'smakołyki', to także  widoczny sygnał, że ma troszkę sucho i potrzebuje naszego (a raczej wodnego wsparcia). Woda kranówka w ostateczności. Najlepsza deszczówka, destylowana, albo przegotowana. Temperatura wody zawsze powinna być w zbliżonej temperaturze do tej, jaka panuje w otoczeniu rośliny.
Ekspozycja słoneczna, ale na czas upałów i rosiczka będzie wdzięczna, za przeniesienie w dalsze miejsce od silnie palących promieni słonecznych.


 Drosera binata extrema - Rosiczka dwudzielna






 Drosera binata extrema - Rosiczka dwudzielna







 Drosera binata extrema - Rosiczka dwudzielna





Drosera - Rosiczka - Zonnedauw
Drosera venusta




Drosera - Rosiczka - Zonnedauw
Drosera venusta






Drosera - Rosiczka - Zonnedauw
Drosera venusta







Przypisy:
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
https://en.wikipedia.org/wiki/Drosera
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rosiczka
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zonnedauw

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz