Jeżyna nuktajska, należy do rodziny różowatych.
W przeciwieństwie do większości pozostałych gatunków, podgatunków i odmian, na tych dłoniastodzielnych, soczyście zielonych liściach nie istnieją kolce.
Krzew ten pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie w stanie dzikim rośnie wzdłuż dróg, torowisk, na obrzeżach lasów mieszanych. Jako roślina uprawna, zostaje zagospodarowany do ogrodów naturalistycznych, projektów krajobrazowych, czy przy tworzeniu
nieformalnych żywopłotów w parkach, przy miejskich skupiskach drzew, w ogrodach przydomowych oraz na działkach.
Ze względu na podziemną żywotną politykę systemu korzeniowego, roślina ta rozrasta się tą drogą, na co raz to większy obszar. Nie jest to tak spektakularna ekspansja, jak w przypadku pozostałych gatunków 'używających' do tych zabiegów także kolców, ale z roku na rok, krzew staje się bardziej zabudowany bogatą teksturą listną, powiększa swój pokrój i wspiera wymianą substancjami odżywczymi nowe rosnące pędy, które w przyszłości, po rozrośnięciu będą tworzyły kolejne dorodne okazy z tej rodziny.
W sprzyjających warunkach, krzew jeżyny nuktajskiej dorasta do wysokości 2- 2.5 metra i szerokości około 1.5 - 2 metrów. Główną jego ozdobą są białe, pięciopłatkowe kwiaty. Są jednymi z największych, jeśli chodzi o cały rodzaj jeżyn ( najokazalsze mają około 6 centymetrów średnicy).
Po ciepłej zimie, kwitnienie rozpoczyna się już pod koniec kwietnia i może trwać do połowy czerwca. Kwiaty delikatnie pachną, są miododajne. Przyciągają do zapylenia całe zastępy motylków, pszczół i pozostałych owadów.
Po przekwitnięciu , zawiązują się torebki owocowe. Proces dojrzewania owoców trwa do końca lipca. Różnią się nieco strukturą, od tych jeżyn, które często uprawiamy w ogrodach. Owoce jeżyny nuktajskiej, są bardziej miękkie, koloru wyrazistej czerwieni - przypominają swoim wyglądem poziomki.
Trzeba mieć na uwadze, że krzew ten zakupowany jest pod kątem, jako roślina dekoracyjna, ale oczywiście mądrze jest spożytkować jej dojrzałe, delikatnie pachnące owoce. Można robić z nich dżemy, konfitury, galaretki, nalewki lub jeść je prosto z krzaczka. Nie zrywajmy tych przysmaków, gdy są mokre. W ten sposób możemy 'wywołać' choroby grzybiczne, infekujące w szybkim tempie cały krzew.
Owoce, które pozostawimy, na pewno sprawią wiele smakowitej przyjemności skrzydlatym, ogrodowym przyjaciołom.
Jeśli zdecydujemy się zarosić ten krzew do swego ogrodu, przede wszystkim zapewnijmy mu przestrzeń do życia. Sadźmy w odpowiedniej odległości od innych roślin. Prostym zabiegiem, ograniczającym ekspansywne podziemne podboje, jest ograniczenie krzewowi tego pola manewru. Miejmy na uwadze, że ziemia, która gościła w ubiegłym sezonie pomidory, maliny lub ziemniaki, nie będzie korzystnie wpływała na rozwój tej jeżyny i może stanowić źródło chorób grzybicznych.
Miejsce słoneczne lub pół cień ( najlepiej jeśli w godzinach szczytowych pracy słońca lekko osłonięte), gleba średnio żyzna lub żywna, przepuszczalna, dobry drenaż, odchwaszczona, o lekkim odczynie kwaśnym lub neutralnym. Ze względu na średnią mrozoodporność ( do -15°), zaleca się także nasadzanie przy murze, płocie, w towarzystwie innych 'osłaniających ' roślin.
Przed włożeniem sadzonki do gruntu, warto dołek zalać ,a następnie podsypać torfem. Aby w przyszłości doczekać pięknie rozkrzewionej rośliny o bogatym pokroju, w pierwszym roku ją przycinamy 'od serca' , zostawiając około 40 centymetrową sadzonkę. Może to się wydawać dużym poświęceniem, ale jeśli następnej wiosny ( po przekwitnięciu ), znowu przytniemy o kilka centymetrów pędy, to faktycznie nie będzie owoców, ale następne sezony będziemy pielęgnować roślinę o bogatym pokroju, obsypującą się bogato kwieciem i dającą smaczne owoce.
Krzew możemy pozostawić w jego naturalnej formie , z lekko opuszczającymi się ku ziemi pędami, albo podeprzeć delikatnie palikami, albo podwiązać kilka głównych do płotu ( siatki). Ten zabieg ma też drugą dobrą stronę, śnieg, czy mroźne silne wiatry nie wyrządzą wówczas podwiązanej roślinie takich szkód, jak gdyby miała swobodny pokrój.
Najbardziej wskazana metoda wejścia w posiadanie nowych egzemplarzy, to przez pobranie sadzonek zielnych pod koniec lata z młodych pędów. I ukorzenienie ich w doniczkach lub bezpośredni w gruncie. Możemy również wykorzystać metodę podziału bryły korzeniowej, tutaj wskazanie - jeśli usuwamy 'naddatek' rozrastającej się rośliny.
W czasie przedwiośnia możemy dokonać delikatnego cięcia sanitarnego. Połamane, wrastające do środka krzewu, przemarznięte gałązki usuwamy.
Cięcie pielęgnacyjne z odmładzającym, dokonujemy po zbiorze owoców. Usuwamy stare zdrewniałe pędy, wszystko według naszego rozsądnego kalkulowania - aby zachować dekoracyjny wygląd rośliny i ją subtelnie odmłodzić, nie wyrządzając zbyt wielu ran.
Uważa się, że to roślina bardzo wytrzymała. Jednak, my w swoim ogrodzie chcemy mieść zdrową i ładnie wyglądającą. Dlatego nie zapominajmy o: * podlewaniu jej w czasie suszy, *nawożeniu z początkiem okresu wegetacyjnego ( specjalne mieszanki lub naturalny nawóz bydlęcy), *przycinaniu.
Warto,znając dokładną nazwę odmiany jeżyny nuktajskiej, poczytać więcej informacji o jej właściwej uprawie. Na pewno, poprzez piękno kwiatów i smak owoców, roślina odwdzięczy się za naszą pielęgnację.
Przypisy:
https://en.wikipedia.org/wiki/Rubus_parviflorus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Je%C5%BCyna
https://nl.wikipedia.org/wiki/Braam_%28geslacht%29
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
W przeciwieństwie do większości pozostałych gatunków, podgatunków i odmian, na tych dłoniastodzielnych, soczyście zielonych liściach nie istnieją kolce.
 |
|
Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
Krzew ten pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie w stanie dzikim rośnie wzdłuż dróg, torowisk, na obrzeżach lasów mieszanych. Jako roślina uprawna, zostaje zagospodarowany do ogrodów naturalistycznych, projektów krajobrazowych, czy przy tworzeniu
nieformalnych żywopłotów w parkach, przy miejskich skupiskach drzew, w ogrodach przydomowych oraz na działkach.
Ze względu na podziemną żywotną politykę systemu korzeniowego, roślina ta rozrasta się tą drogą, na co raz to większy obszar. Nie jest to tak spektakularna ekspansja, jak w przypadku pozostałych gatunków 'używających' do tych zabiegów także kolców, ale z roku na rok, krzew staje się bardziej zabudowany bogatą teksturą listną, powiększa swój pokrój i wspiera wymianą substancjami odżywczymi nowe rosnące pędy, które w przyszłości, po rozrośnięciu będą tworzyły kolejne dorodne okazy z tej rodziny.
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
W sprzyjających warunkach, krzew jeżyny nuktajskiej dorasta do wysokości 2- 2.5 metra i szerokości około 1.5 - 2 metrów. Główną jego ozdobą są białe, pięciopłatkowe kwiaty. Są jednymi z największych, jeśli chodzi o cały rodzaj jeżyn ( najokazalsze mają około 6 centymetrów średnicy).
Po ciepłej zimie, kwitnienie rozpoczyna się już pod koniec kwietnia i może trwać do połowy czerwca. Kwiaty delikatnie pachną, są miododajne. Przyciągają do zapylenia całe zastępy motylków, pszczół i pozostałych owadów.
Po przekwitnięciu , zawiązują się torebki owocowe. Proces dojrzewania owoców trwa do końca lipca. Różnią się nieco strukturą, od tych jeżyn, które często uprawiamy w ogrodach. Owoce jeżyny nuktajskiej, są bardziej miękkie, koloru wyrazistej czerwieni - przypominają swoim wyglądem poziomki.
Trzeba mieć na uwadze, że krzew ten zakupowany jest pod kątem, jako roślina dekoracyjna, ale oczywiście mądrze jest spożytkować jej dojrzałe, delikatnie pachnące owoce. Można robić z nich dżemy, konfitury, galaretki, nalewki lub jeść je prosto z krzaczka. Nie zrywajmy tych przysmaków, gdy są mokre. W ten sposób możemy 'wywołać' choroby grzybiczne, infekujące w szybkim tempie cały krzew.
Owoce, które pozostawimy, na pewno sprawią wiele smakowitej przyjemności skrzydlatym, ogrodowym przyjaciołom.
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
Jeśli zdecydujemy się zarosić ten krzew do swego ogrodu, przede wszystkim zapewnijmy mu przestrzeń do życia. Sadźmy w odpowiedniej odległości od innych roślin. Prostym zabiegiem, ograniczającym ekspansywne podziemne podboje, jest ograniczenie krzewowi tego pola manewru. Miejmy na uwadze, że ziemia, która gościła w ubiegłym sezonie pomidory, maliny lub ziemniaki, nie będzie korzystnie wpływała na rozwój tej jeżyny i może stanowić źródło chorób grzybicznych.
Miejsce słoneczne lub pół cień ( najlepiej jeśli w godzinach szczytowych pracy słońca lekko osłonięte), gleba średnio żyzna lub żywna, przepuszczalna, dobry drenaż, odchwaszczona, o lekkim odczynie kwaśnym lub neutralnym. Ze względu na średnią mrozoodporność ( do -15°), zaleca się także nasadzanie przy murze, płocie, w towarzystwie innych 'osłaniających ' roślin.
Przed włożeniem sadzonki do gruntu, warto dołek zalać ,a następnie podsypać torfem. Aby w przyszłości doczekać pięknie rozkrzewionej rośliny o bogatym pokroju, w pierwszym roku ją przycinamy 'od serca' , zostawiając około 40 centymetrową sadzonkę. Może to się wydawać dużym poświęceniem, ale jeśli następnej wiosny ( po przekwitnięciu ), znowu przytniemy o kilka centymetrów pędy, to faktycznie nie będzie owoców, ale następne sezony będziemy pielęgnować roślinę o bogatym pokroju, obsypującą się bogato kwieciem i dającą smaczne owoce.
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
Krzew możemy pozostawić w jego naturalnej formie , z lekko opuszczającymi się ku ziemi pędami, albo podeprzeć delikatnie palikami, albo podwiązać kilka głównych do płotu ( siatki). Ten zabieg ma też drugą dobrą stronę, śnieg, czy mroźne silne wiatry nie wyrządzą wówczas podwiązanej roślinie takich szkód, jak gdyby miała swobodny pokrój.
Najbardziej wskazana metoda wejścia w posiadanie nowych egzemplarzy, to przez pobranie sadzonek zielnych pod koniec lata z młodych pędów. I ukorzenienie ich w doniczkach lub bezpośredni w gruncie. Możemy również wykorzystać metodę podziału bryły korzeniowej, tutaj wskazanie - jeśli usuwamy 'naddatek' rozrastającej się rośliny.
W czasie przedwiośnia możemy dokonać delikatnego cięcia sanitarnego. Połamane, wrastające do środka krzewu, przemarznięte gałązki usuwamy.
Cięcie pielęgnacyjne z odmładzającym, dokonujemy po zbiorze owoców. Usuwamy stare zdrewniałe pędy, wszystko według naszego rozsądnego kalkulowania - aby zachować dekoracyjny wygląd rośliny i ją subtelnie odmłodzić, nie wyrządzając zbyt wielu ran.
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
Uważa się, że to roślina bardzo wytrzymała. Jednak, my w swoim ogrodzie chcemy mieść zdrową i ładnie wyglądającą. Dlatego nie zapominajmy o: * podlewaniu jej w czasie suszy, *nawożeniu z początkiem okresu wegetacyjnego ( specjalne mieszanki lub naturalny nawóz bydlęcy), *przycinaniu.
Warto,znając dokładną nazwę odmiany jeżyny nuktajskiej, poczytać więcej informacji o jej właściwej uprawie. Na pewno, poprzez piękno kwiatów i smak owoców, roślina odwdzięczy się za naszą pielęgnację.
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
 |
|
Rubus parviflorus - Jeżyna nuktajska - Thimbleberry.eng
|
Przypisy:
https://en.wikipedia.org/wiki/Rubus_parviflorus
https://pl.wikipedia.org/wiki/Je%C5%BCyna
https://nl.wikipedia.org/wiki/Braam_%28geslacht%29
Licencja: [CC-BY-SA 3.0 Deed]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz